W miasteczku wszyscy dobrze znają pana Motylewskiego. Od lat na tym samym rowerze, zawsze z uśmiechem na ustach, rozwozi listy. Ale i on dobrze zna mieszkańców miasteczka, zapewne lepiej, niż im się wydaje... Nie, nie, nie otwiera cudzych listów! To niedopuszczalne! Pan Motylewski nigdy by czegoś takiego nie zrobił. Jednak listonosz także trzyma coś w sekrecie. Nikt o tym nie wie, bo ukrywa to pod kraciastą marynarką...
Na rogu ulic Figlarnej i Czarodziejskiej mieści się dom, w którym mieszka Julia. Mała Julia nie jest radosną dziewczynką. Nosi wielkie okulary, co albo naraża ją na złośliwe docinki szkolnych kolegów i koleżanek, albo - co gorsza - sprawia, że staje się zupełnie niewidoczna dla innych dzieci, które nie chcą się zadawać z okularnicą. Pewnego dnia Julia dowiaduje się, że pan Pokrętło, który prowadzi w okolicy dziwny sklep z artykułami żelaznymi, odchodzi na emeryturę i wystawia swoją firmę na sprzedaż. Dziewczynce udaje się namówić mamę, aby kupiła sklep pana Pokrętły. Dzień, w którym Julia spotka jego niezwykłych klientów, całkowicie odmieni jej życie...
Na placu w miasteczku Pięknolas każdego ranka dwoje dzieci oczekuje na autobus. Piotr Śmiałek, lat siedem i pół, z rudą niesforną czupryną, oraz Melissa Serduszko, siedem i trzy czwarte roku, o oczach koloru orzecha. Piotr jest zakochany w Melissie, ale starannie skrywa to uczucie. A tak naprawdę byłby gotów dać jej gwiazdkę z nieba. Gwiazdkę?... Chętnie dałby jej cały księżyc! Czy marzenia mogą się spełnić? Chyba tak, trzeba tylko przymknąć oczy i... marzyć ze wszystkich sił...
Było sobie małe miasteczko zagubione wśród łąk i pól. Ładne domy na tle wspaniałej przyrody. Pomimo tych zewnętrznych uroków w miasteczku dzieją się dziwne rzeczy. Dzisiaj na przykład w miasteczku odbywa się doroczne święto z udziałem orkiestry dętej. Ale nie słychać żadnej muzyki, żadnego dźwięku, żadnych śpiewów. Nie widać też radości na twarzach mieszkańców ani radosnej atmosfery...Alicja jest mieszkanką tego miasteczka. Ludzie mówią, że ma niedobry charakter, a to dlatego, że ona wie, czego chce, a zwłaszcza - czego nie chce! Bo nie znosi życia w takim smutnym i posępnym miejscu!
Leo stracił oboje rodziców. Jego ból jest tak wielki, że słowa nie chcą się przecisnąć przez jego gardło. I nie może nawiązać żadnego kontaktu z otoczeniem... Aż do dnia, w którym spotyka człowieka równie samotnego jak on: pana Ottona, rekwizytora.Nie ma sytuacji beznadziejnych, w każdym z nas są ukryte siły, które pomogą nam odnaleźć drogę do szczęścia. O tym właśnie przekona się każde dziecko, śledząc fantastyczne przygody małego Leona, przedstawione w tej książeczce.
