Apogeum II wojny światowej. Ludzie próbują odnaleźć się w świecie, w którym rządzi nazistowski terror, a życie ludzkie wydaję się kruche i niepewne. Czy w czasach zagłady uda się ocalić miłość i przyjaźń? Jak wiele można poświęcić i jak daleko trzeba przesunąć granice moralności, by walczyć z wrogiem? Akcje sabotażu, operacje wywiadowcze, brutalna działalność Gestapo, zdrajcy i szmalcownicy, brawurowe ucieczki, a w tym wszystkim pojedynczy człowiek ze swoimi namiętnościami, wątpliwościami i słabościami, gdzie nic nie jest czarno-białe i oczywiste.
UWAGI:
Na stronie tytułowej pseudonim autora, nazwa: Joanna Jakubczak w copyright.
Kolejne lata wojny odzierają mieszkańców Europy ze złudzeń na rychłe jej zakończenie. Nie tylko na terenie Polski ludzie stykają się z okrucieństwem, także wycieńczająca wojna na wschodzie odkrywa barbarzyńskie praktyki, gdzie pojęcie człowieczeństwa zostaje zdewaluowane i ludzkie życie wydaje się nie mieć wartości. Los rozdziela czwórkę bohaterów i stawia przed nimi kolejne wyzwania, a brzemię wojny odciska na nich głębokie piętno. Czy uda im się pokonać piętrzące się przeszkody? Czy miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia? Kiedy biografie naznaczone są bólem i krwią, każdy stara się ocalić to, co jeszcze dobrego tli się w człowieku.
UWAGI:
Na s. tyt. pseud., nazwa właśc. aut.: Joanna Jakubczak (w cop.).
Odkryjcie przygody Elżbiety, młodszej siostry Ludwika XVI. Po śmierci Ludwika XV rodzina królewska opuszcza Wersal, uciekając przed epidemią ospy. Księżniczka Elżbieta, jej przyjaciółka Angelika i paź Teofil nadal poszukują cennego obrazu Dama z różą. Stają jednak przed kolejnym wyzwaniem: muszą udowodnić niewinność małego sługi, Kornela, niesłusznie oskarżonego o kradzież w zamku. Sytuacja jest poważna, gdyż chłopcu grozi więzienie lub jeszcze gorsza kara.
Odkryjcie przygody Elżbiety, młodszej siostry Ludwika XVI. Jest rok 1774. Elżbieta, zbuntowana i żywiołowa księżniczka, czuje się w Wersalu bardzo samotna. Na szczęście zaprzyjaźnia się z Angeliką, córką swojej guwernantki. Pewnego dnia dziewczynki odnajdują zaszyfrowaną wiadomość ukrytą w cennej pozytywce i z pomocą młodego pazia Teofila ruszają tropem Damy z różą, obrazu zaginionego ponad 30 lat wcześniej.
Książka Piotra Jaźwińskiego, zabiera nas do PRLu. Autor wspomina swoją rodzinę, a dokładnie rzecz biorąc Wołynianki: swoją babcię, mamę i ciocię. Narracja książki rozpoczyna się w 1939 roku ucieczką z Wołynia, a następnie przenosi się do lat 1959-68 do czasów gomułkowskiej małej stabilizacji. To opis zmagań inteligencji wychowanej w II RP z systemem komunistycznym w codziennej, żmudnej walce o ocalenie tego co było dla nich najcenniejsze: pamięci, kultury, honoru. Wołynianki to książka trochę sentymentalna, trochę smutna ale momentami wesoła, pisana z perspektywy kilku, a potem kilkunastoletniego chłopca, a w końcu dorosłego mężczyzny. Przewija się przez nią galeria przeróżnych typów ludzkich od cwaniaka z Radości, przez partyjnego aparatczyka, księdza-prałata, po rotmistrza kawalerii.
UWAGI:
Miejsce wyd. wg bazy adresowej BN. Bibliogr. s. 312.
